مقاله - رابطه مهارتهای ارتباطی و همدلی مادران با بهبودی کودکان اتیسم
چکیده :
طیف اتیسم(اوتیسم)، اختلالی نورولوژیک است که خودش را در سال‌های اولیه رشد کودک نمایان می‌کند. این اختلال باعث مشکلاتی چون رفتارهای تکراری وکلیشه ای،نقص در مهارتهای ارتباطی کلامی و غیر کلامی و رفتارهای اجتماعی می گردد.در حال حاظر امار شیوع اتیسم 1نفر در هر 59 تولد است و مهمترین علتهای ان را در نقایص ژنتیک و زیست محیطی شناسایی نموده اند. هدف از پژوهش حاضر رابطه مهارتهای ارتباطی و همدلی مادران با بهبودی کودکان اتیسم بود. روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی با طرح رگرسیون بود جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه مهارتهای ارتباطی جرابک (CKIIT؛ موسسه کوئین دام ۲۰۰۴)، همدلی البیرو (BES البیرو و همکاران (۲۰۰۹) و اظهارات کلی بالینی CGI موسسه ملی سلامت روان (۱۹۷۶) استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمونهای همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه همزمان تحلیل شد نتایج نشان داد که مهارتهای ارتباطی و همدلی مادران با بهبودی کودکان مبتلا به طیف اتیسم رابطه مستقیم و معنادار (۰/۰۱>P) دارد. براساس یافته های پژوهش مشخص شد متغیر مهارتهای ارتباطی نسبت به متغیر همدلی پیش بینی کننده قوی تری برای بهبودی کلی کودکان مبتلا به طیف اتیسم است. با در نظر گرفتن نتایج پژوهش حاصل از مهارتهای ارتباطی و همدلی مادران می توان در پیشبینی بهبودی کودکان مبتلا به طیف اتیسم استفاده نمود. همچنین میتوان در طرح ریزی برنامه درمانی جامع در موسسات توانبخشی مداخلات لازم را گنجاند و به پیشرفت در بهبودی کودکان مبتلا به طیف اتیسم سرعت بخشید.
کلید واژه :
مهارت های ارتباطی – همدلی - بهبودی کودکان اتیسم